6:31 π.μ. | 
Αναρτήθηκε από
Dionysia90B
Αγαπητέ φίλε, Ηλία,
Όταν για πρώτη φορά είδα στη σελίδα σου αναρτημένη εκείνη την γκρι-άσπρη εικονίτσα, μ' εκείνα τ' ανθρωπάκια, που μοιάζουν με τις χαλκομανίες που κάναμε παιδιά, -διπλώνοντας στα 4-8-16 μέρη μια κόλλα χαρτί, κόβοντάς την σε σχήμα ανθρώπου κι ανοίγοντάς την είχαμε πολλά ανθρωπάκια στη σειρά να χορεύουν- τότε λοιπόν, δεν μπορούσα να φανταστώ το μεγαλείο που κρύβει μέσα και πίσω της αυτή η εικόνα!
Όταν διάβασα το κείμενό σου, που συνόδευε την μικρή αυτή εικόνα, καθώς και τ' άλλα, που άρχισες σιγά-σιγά να μας ξετυλίγεις, εξεπλάγην από την πρωτοτυπία του θέματος!
Όταν διάβασα ολόκληρο το βιβλίο σου, μ' αυτήν την συγκινητική αφιέρωση, ... ένοιωσα σαν να ζούσα στον Ασφοντυλίτη εκείνη την εποχή κι ήμουν μια από τις κοπέλλες που ερωτεύτηκε κρυφά κι ανομολόγητα ο Μιχάλης Ρούσσος!
Όταν πήγα στην Αμοργό κι επισκέφτηκα τον οικισμό του Ασφοντυλίτη, εκεί ψηλά στην κορφή της Μεγάλης Στράτας, ... σε θαύμασα...
Θαύμασα την οξεία παρατηρητικότητα με την οποία αγγίζεις με το καθάριο κι ευαίσθητο βλέμμα σου κάθε τι, ακόμα και το πιο μικρό, το πιο φευγαλέο, το πιο ίσως για μας ασήμαντο, ...
Θαύμασα την ευλάβεια με την οποία πλησίασες και πλησιάζεις το θέμα, ...
Θαύμασα τον σεβασμό που δείχνεις στους ανθρώπους του οικισμού και στην ντόπια κοινωνία τους, σεβασμό στα ήθη κι έθιμά τους, τα πάθη και τις αδυναμίες τους, τις χαρές και τις λύπες τους, τις ανημπόριες μα και τη μεγαλοσύνη τους, χωρίς να θίγεις κανέναν και τίποτα, ...
Θαύμασα τις γνώσεις σου για τη φύση, τον άνθρωπο, τις μεταξύ τους σχέσεις, τον τρόπο που έντεχνα δένεις τον κάθε τόπο με τους ανθρώπους του ...
Θαύμασα, τέλος, από το λίγο που σε γνώρισα, την απλότητα του χαρακτήρα σου, το μεγαλείο της ψυχής σου, την ανεκτικότητά σου σε διάφορα ευτελή θέματα της ζωής, καθώς και τις ζεστές σου γνωριμίες και φιλίες με τους κατοίκους, μόνιμους και παραθεριστές, του νησιού.
Σ' ευχαριστώ που μας μαθαίνεις τόσα πράματα για τα νησιά των Κυκλάδων και γι' άλλα μέρη ακόμα, σ' όλους τους τομείς: περιβάλλον, ιστορία, ασχολίες κατοίκων, οικονομία, αρχιτεκτονική, και πολλά άλλα, που το δικό μας μάτι τα προσπερνά και φεύγει...
Είσαι η αιτία που δενόμαστε κυριολεκτικά μ' αυτούς τους τόπους, τις ... “Μικρές Πατρίδες” μας, ειδικά σήμερα που το 'χουμε αυτό όσο ποτέ άλλοτε ανάγκη!!!
Καλοτάξιδο ας είναι το πρώτο αυτό βιβλίο σου, Ηλία και, σε παρακαλώ, συνέχισε αυτή την ωραία εργασία σου, με μεγάλη επιτυχία σ' αυτό και στα άλλα που, πολύ γρήγορα, εύχομαι να έρθουν!
Μια φίλη, που ξαναβρήκε τις αμοργιανές ρίζες της.
Τρίτη, 27-09-2011
Ετικέτες
Μ' αρέσουν πολύ τα ταξίδια, αλλά μ' αρέσουν και τα όνειρα: συχνά ξυπνώ το πρωί και θυμάμαι ότι στ' όνειρό μου ταξίδευα, πότε μ' ένα λεωφορείο, πότε με τα πόδια, πότε με πλοίο κ.ά.Τα διάφορα μέρη του κόσμου και της Ελλάδας ειδικότερα, τα ταξιδεύω μέσ' από εικόνες, περιοδικά, Τηλεόραση,... ταινίες, διαφημιστικά φυλλάδια Τουρισμού, εκθέσεις Τουρισμού, περιοδικά, μπροσούρες διάφορες κ.λπ.Μ' αρέσει να δουλεύω ταξιδεύοντας και να ταξιδεύω δουλεύοντας: συνδυάζω όποια δουλειά μου τύχει με κάθε είδους μετακίνηση. Και, ακόμη, όταν ταξιδεύω ή κάνω διακοπές, μπορεί και να βγάλω κάποιο κομμάτι της δουλειάς μου, όποιο με εμπνέει!Ένα όνειρο που έχω και κάποιες φορές το πέτυχα, είναι αυτό που περιγράφει ο Νίκος Καζαντζάκης στα "Ταξίδια" του: Κίνα- Ιαπωνία, Ισπανία κ.ά. Δηλαδή, ν' ανακατευτώ μέσ' στο πλήθος, τον λαό που ζει στη χώρα που βρίσκομαι...Κάθε μου ταξιδιωτική περιγραφή θα 'χει και ό,τι φωτος βρώ που τράβηξα, γιατί μ' αρέσει και η φωτογραφία. Έχω πολλές, αλ...
... Το υπόλοιπο του πιο πάνω κειμένου (που το είχα γράψει προχθές) το έχασα (ο "Δαίμων" της Τεχνολογίας!), επομένως το τελειώνω με ό,τι θυμάμαι, πιο κάτω:
Έχω πολλές φωτογραφίες & διαφάνειες-slides, γιατί πάντα μου άρεσε η φωτογράφηση. Ένα απ' τα πολλά μου όνειρα ήταν να γίνω σκηνοθέτις. Έχω ένα μεγάλο αρχείο από φωτογραφίες αλλά θέλουν σκανάρισμα για να τις δημοσιεύσω εδώ, στο Ιστολόγιό μου. Ευτυχώς, τώρα τελευταία, με βοηθά ένας πρώην συνάδελφος και πολύ καλός φίλος, ειδικός στους Ηλ. Υπολογιστές & τονΠρογραμματισμό, ο " poios eisai ".
Το δίλλημμα είναι αν θα γράφω αναμνήσεις από ταξίδια μου βλέποντας πρώτα τις φωτος ή αν θα γράφω ό,τι θυμάμαι & θα ψάχνω για τις αντίστοιχες φωτος. Κι επειδή και η ζωή μας είναι ένα ταξίδι, θα το διηγούμαι κομματιαστά, συμπληρώνοντας έτσι ένα τεράστιο "Παζλ", σιγά-σιγά...
Αυτά για σήμερα. ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ, 1η Φλεβάρη 2010.
Είναι ώρα 03:00 το πρωί. Είμαι κουρασμένη και θα πάω να κοιμηθώ. Όταν ξυπνήσω πρέπει να κάνω πολλές δουλειές, γιατί ταξιδεύω την Πέμπτη.
Έτσι, δεν γράφω τίποτε άλλο, προς το παρόν, παρά μόνον αυτά τα λίγα, για δοκιμή του πρώτου μου Ιστολογίου και για να δω πως θα δουλέψει το όλο σύστημα.
Χαίρομαι μόνο που κατάφερα και το έφτιαξα, αλλά δεν ξέρω αν το έκανα σωστά κι αν έβαλα σωστούς τίτλους. π.χ. προβληματίστηκα πολύ για τον τίτλο του Ιστολογίου, γιατί ξαφνικά δια πίστωσα ότι τα πράματα είναι αρκετά σοβαρά και δεν πρέπει να γράψω κάτι που δεν επιτρέπεται, κάτι πολύ τολμηρό ή ακατάλληλο κ.λπ. Επίσης, φοβάμαι ότι τα θέματα για τα οποία θέλω να γράψω είναι πολύ προσωπικά και δεν ενδιαφέρουν τους άλλους ή δεν έχω τίποτε να προσφέρω στο κοινό καλό. Αλλιώς τα περίμενα κι αλλιώς τα βρήκα, σύμφωνα και με τους όρους που διάβασα για τη δημιουργία του Ιστολογίου...
Ένα θέμα που θα μπορούσα να αναπτύξω είναι οι εντυπώσεις και τα συναισθήματά μου κατά τη διάρκεια των ταξιδιών μου, καθώς και κάποιες ωραίες φωτογραφίες που έχω από παλιά μου ταξίδια, εντός κι εκτός Ελλάδας.
Αυτά προς το παρόν!!!