ΔΙΟΝΥΣΙΑ-Ταξίδια Ονείρων

Αγαπητέ φίλε, Ηλία,

• Όταν για πρώτη φορά είδα στη σελίδα σου αναρτημένη εκείνη την γκρι-άσπρη εικονίτσα, μ' εκείνα τ' ανθρωπάκια, που μοιάζουν με τις χαλκομανίες που κάναμε παιδιά, -διπλώνοντας στα 4-8-16 μέρη μια κόλλα χαρτί, κόβοντάς την σε σχήμα ανθρώπου κι ανοίγοντάς την είχαμε πολλά ανθρωπάκια στη σειρά να χορεύουν- τότε λοιπόν, δεν μπορούσα να φανταστώ το μεγαλείο που κρύβει μέσα και πίσω της αυτή η εικόνα!

• Όταν διάβασα το κείμενό σου, που συνόδευε την μικρή αυτή εικόνα, καθώς και τ' άλλα, που άρχισες σιγά-σιγά να μας ξετυλίγεις, εξεπλάγην από την πρωτοτυπία του θέματος!

• Όταν διάβασα ολόκληρο το βιβλίο σου, μ' αυτήν την συγκινητική αφιέρωση, ... ένοιωσα σαν να ζούσα στον Ασφοντυλίτη εκείνη την εποχή κι ήμουν μια από τις κοπέλλες που ερωτεύτηκε κρυφά κι ανομολόγητα ο Μιχάλης Ρούσσος!

• Όταν πήγα στην Αμοργό κι επισκέφτηκα τον οικισμό του Ασφοντυλίτη, εκεί ψηλά στην κορφή της Μεγάλης Στράτας, ... σε θαύμασα...

• Θαύμασα την οξεία παρατηρητικότητα με την οποία αγγίζεις με το καθάριο κι ευαίσθητο βλέμμα σου κάθε τι, ακόμα και το πιο μικρό, το πιο φευγαλέο, το πιο ίσως για μας ασήμαντο, ...

• Θαύμασα την ευλάβεια με την οποία πλησίασες και πλησιάζεις το θέμα, ...

• Θαύμασα τον σεβασμό που δείχνεις στους ανθρώπους του οικισμού και στην ντόπια κοινωνία τους, σεβασμό στα ήθη κι έθιμά τους, τα πάθη και τις αδυναμίες τους, τις χαρές και τις λύπες τους, τις ανημπόριες μα και τη μεγαλοσύνη τους, χωρίς να θίγεις κανέναν και τίποτα, ...

• Θαύμασα τις γνώσεις σου για τη φύση, τον άνθρωπο, τις μεταξύ τους σχέσεις, τον τρόπο που έντεχνα δένεις τον κάθε τόπο με τους ανθρώπους του ...

• Θαύμασα, τέλος, από το λίγο που σε γνώρισα, την απλότητα του χαρακτήρα σου, το μεγαλείο της ψυχής σου, την ανεκτικότητά σου σε διάφορα ευτελή θέματα της ζωής, καθώς και τις ζεστές σου γνωριμίες και φιλίες με τους κατοίκους, μόνιμους και παραθεριστές, του νησιού.

  Σ' ευχαριστώ που μας μαθαίνεις τόσα πράματα για τα νησιά των Κυκλάδων και γι' άλλα μέρη ακόμα, σ' όλους τους τομείς: περιβάλλον, ιστορία, ασχολίες κατοίκων, οικονομία, αρχιτεκτονική, και πολλά άλλα, που το δικό μας μάτι τα προσπερνά και φεύγει...

  Είσαι η αιτία που δενόμαστε κυριολεκτικά μ' αυτούς τους τόπους, τις ... “Μικρές Πατρίδες” μας, ειδικά σήμερα που το 'χουμε αυτό όσο ποτέ άλλοτε ανάγκη!!!

  Καλοτάξιδο ας είναι το πρώτο αυτό βιβλίο σου, Ηλία και, σε παρακαλώ, συνέχισε αυτή την ωραία εργασία σου, με μεγάλη επιτυχία σ' αυτό και στα άλλα που, πολύ γρήγορα, εύχομαι να έρθουν!

Μια φίλη, που ξαναβρήκε τις αμοργιανές ρίζες της.

Τρίτη, 27-09-2011